Στα όρια του δήμου Μελιγαλά υπάρχουν περιοχές ιδιαίτερου φυσικού ή ιστορικού κάλλους, που με την ανάλογη αξιοποίηση και προβολή, μπορούν να γίνουν πόλοι έλξης, αφενός μεν τουριστών, αλλά και αφετέρου απλών πολιτών που επισκέπτονται την περιοχή.Μερικές από αυτές τις περιοχές είναι οι ακόλουθες:
ΑΝΕΜΟΜΥΛΟΣ (ΠΑΛΟΥΚΟΡΑΧΗ - Δ.Δ. ΣΚΑΛΑΣ)
Ανατολικά της Σκάλας (300 μέτρα από το χωριό) βρίσκεται η τραγική "Παλουκόραχη", τόπος που οι Τούρκοι ανασκολόπιζαν τους κλέφτες, ώστε ο ανελέητος θάνατός τους να σταματά κάθε φιλελεύθερη ιδέα. Για αυτό το λόγο η Πολιτεία έχει θεσπίσει τον εορτασμό (κάθε 100 χρόνια) της περιοχής. Σήμερα σώζεται μόνο ένα μέρος του ανεμόμυλου, ο οποίος υπολογίζεται ότι χτίστηκε την περίοδο της Ενετοκρατίας.
ΓΕΦΥΡΙ ΜΑΥΡΟΖΟΥΜΕΝΑΣ (Δ.Δ. ΝΕΟΧΩΡΙΟΥ ΙΘΩΜ.)
Στην είσοδο του χωριού από Μελιγαλά, το γεφύρι της Μαυριζούμενας (μνημείο υψηλής τέχνης) περιμένει την αξιοποίησή του. Χτισμένο τον 4ο π.Χ. αιώνα με 16-17 καμάρες (το παλαιότερο της Ελλάδας) είναι σύγχρονο των τειχών της Ιθώμης που έχτισε ο Θηβαίος στρατηγός Επαμεινώνδας. Μόλις το 1821 κρίθηκε διατηρητέο. Η ανακατασκευή του έγινε το 12ο ή 13ο αιώνα από τη χήρα του στρατηγού Μαυροζούμη. Ανακαινίστηκε πάνω στις αρχαίες τετραγωνικές βάσεις με 9 καμάρες.Ωστόσο, απαιτείται άμεση επέμβαση, προκειμένου να επισκευαστούν οι καμάρες του, καθώς είναι καλυμμένες από άγρια βλάστηση.
ΜΟΝΗ ΑΓΙΩΝ ΤΑΞΙΑΡΧΩΝ (Δ.Δ. ΠΟΛΙΧΝΗΣ)
Η Μονή των Αγίων Ταξιαρχών βρίσκεται στον τόπο αρχαιότερης χριστια-νικής εκκλησίας άλλα δεν είναι γνωστό πότε και από ποιόν χτίστηκε. Χρησίμευσε ως καταφύγιο των κατατρεγμένων από την Τουρκική εξουσία, ενώ κατά την επανάσταση του 1821 ως τόπος συνεδριάσεων και στρατηγείο των οπλαρχηγών του Ιερού Αγώνα. Το σωζόμενο μοναστήρι είναι ιδιαίτερης αρχαιολογικής αξίας, δεδομένου ότι έχει καλλιτεχνικές παραστάσεις, τοιχογραφίες αγίων, ανάγλυφα διακοσμητικά και θολωτό σταυροειδή τρούλο.
ΕΝΕΤΙΚΟ ΚΑΣΤΡΟ (Δ.Δ. ΜΙΛΑ)
Το κάστρο είναι κτισμένο, στην περιοχή του δ.δ. Μίλα, την περίοδο της Ενετοκρατίας (μετά το 1201) και βρίσκεται σε σχετικά καλή κατάσταση. Ωστόσο όμως, με την πάροδο του χρόνου, την εγκατάλειψη και τα διάφορα είδη φυτών που υπάρχουν στο εσωτερικό του, υπάρχει κίνδυνος να χαθούν τμήματά του.
